22 Aralık 2007 Cumartesi

Norwegian Lovesong








i grew up by the sea
i played under the sun
come to me come into my dreams
this is my light of life

between the bluebells
sits a girl with blond braids
a blue-eyed angel
with strawberry cheeks
the spell has bound me
i was living a dream
norweigan homeland
my heart belongs to you

i climbed mountains so high
i discovered the deep
long to be long, to be part of this dream
this is where my heart beats
.....................................................

iskandinavlığını her yerinde belli eden şarkı, aslında leaves' eyes o kadar da iyi, başarılı bir grup değil, ama şarkılarının arasından çıkan çok güzel şeyler de var...ne kadar uzun sürer ya da kısa sürer bilmiyorum ama resmin altında belirecek olan playerda şarkıyı dinleyebilirsiniz..

14 Ekim 2007 Pazar

The Raven

güzel bir çevirisini bulamadım malesef..ben de bu yüzden orjinalini koydum...hiç bir çeviri şiirin havasını vermiyor yanında çok sönük kalıyor...

ekşi sözlükteki bir yazar şunları yazmış; kendi yazısı mı yoksa bir yerden alıntı mı bilmiyorum büyük ihtimalle kendi yorumu, kendi düşünceleridir...

edgar allan poe'nun aynı adı taşıyan şiirinde bu kuş bilinç ve bilinçaltı arasındaki bağı temsil eder. kuzgun bir adamın kapısını çalar. adam ise evinde oturmaktadır. vakit geceyarısıdır ve yılın sonlarına gelinmiştir. adam uykuya dalar ve zaten poe'nun anlattıklarının gerçek dünyada mı yoksa rüya aleminde mi geçtiği bu yüzden bilinmez. adam kuzgunu, poe'nun en sevdiği temalardan biri olan 'ölü güzel kadın'ı temsil eden lenore'den, yani ölüler dünyasından haberler getirdiğini düşünür ve ona sorular sormaya başlar. soruların karşılığında aldığı cevap ise hep aynıdır: nevermore. bu cevabın hem anlamı vardır hem de yoktur. bilinç ve bilinçaltının karşılaşması da bu noktada gerçekleşir. aslında adam monolog halindedir ve kuzgun bunun için sadece bir köprü oluşturur. poe aynı zamanda şiirin hipnotik, mistik ve şüphe yaratıcı bir hava yaratması için tekrarlamalara yer vermiştir, ses efektleriyle de müzikal ve melodik anlamda bir yapı oluşturmuştur.

once upon a midnight dreary, while i
pondered, weak and weary,
over many a quaint and curious volume
of forgotten lore--
while i nodded, nearly napping,
suddenly there came a tapping,
as of some one gently rapping, rapping
at my chamber door.
"'tis some visitor," i muttered,
"tapping at my chamber door--
only this and nothing more."

ah, distinctly i remember it was in the
bleak december;
and each separate dying ember wrought
its ghost upon the floor.
eagerly i wished the morrow; --vainly i
had sought to borrow
from my books surcease of sorrow--
sorrow for the lost lenore--
for the rare and radiant maiden whom
the angels name lenore--
nameless here for evermore.

and the silken, sad, uncertan rustling
of each purple curtain
thrilled me--filled me with fantastic
terrors never felt before;
so that now, to still the beating of my
heart, i stood repeating
"'tis some visitor entreating entrance
at my chamber door--
some late visitor entreating entrance
at my chamber door; --
this it is and nothing more."

presently my soul grew stronger;
hesitating then no longer,
"sir," said i, "or madam, truly your
forgiveness i implore;
but the fact is i was napping, and so
gently you came rapping,
and so faintly you came tapping,
tapping at my chamber door,
that i scarce was sure i heard you" --
here i opened wide the door; --
darkness there and nothing more.

deep into that darkness peering, long i
stood there wondering, fearing,
doubting, dreaming dreams no mortal
ever dared to dream before;
but the silence was unbroken, and the
stillness gave no token,
and the only word there spoken was the
whispered word "lenore!"
this i whispered, and an echo murmured
back the word "lenore!"
merely this and nothing more.

back into the chamber turning, all my
soul within me burning,
soon again i heard a tapping somewhat
louder than before.
"surely," said i, "surely that is
something at my window lattice
let me see, then, what thereat is, and
this mystery explore--
let my heart be still a moment and this
mystery explore; --
"'tis the wind and nothing more!"

open here i flung the shutter, when,
with many a flirt and flutter
in there stepped a stately raven of the
saintly days of yore.
not the least obeisance made he; not a
minute stopped or stayed he;
but, with mein of lord or lady, perched
above my chamber door--
perched upon my bust of pallas just
above my chamber door--
perched, and sat, and nothing more.

then this ebony bird beguiling my sad
fancy into smiling,
by the grave and stern decorum of the
countenance it wore,
"though thy crest be shorn and shaven,
thou," i said, "art sure no craven,
ghastly grim and ancient raven
wandering from the nightly shore--
tell me what thy lordly name is on the
night's plutonian shore!"
quoth the raven, "nevermore."

much i marvelled this ungainly fowl to
hear discourse so plainly,
though its answer little meaning--
little relevancy bore;
for we cannot help agreeing that no
living human being
ever yet was blessed with seeing bird
above his chamber door--
bird or beast upon the sculptured bust
above his chamber door,
with such name as "nevermore."

but the raven, sitting lonely on the
placid bust, spoke only
that one word, as if his soul in that
one word he did outpour.
nothing farther then he uttered--not a
feather then he fluttered--
till i scarcely more than muttered
"other friends have flown before--
on the morrow he will leave me, as my
hopes have flown before.
"then the bird said "nevermore."

startled at the stillness broken by
reply so aptly spoken,
"doubtless," said i, "what it utters is
its only stock and store
caught from some unhappy master whom
unmerciful disaster
followed fast and followed faster till
his songs one burden bore--
till the dirges of his hope that
melancholy burden bore
of 'never--nevermore.'"

but the raven still beguiling all my
sad soul into smiling,
straight i wheeled a cushioned seat in
front of bird, and bust and door;
then, upon the velvet sinking, i betook
myself to linking
fancy unto fancy, thinking what this
ominous bird of yore--
what this grim, ungainly, ghastly,
gaunt, and ominous bird of yore
meant in croaking "nevermore."

this i sat engaged in guessing, but no
syllable expressing
to the fowl whose fiery eyes now burned
into my bosom's core;
this and more i sat divining, with my
head at ease reclining
on the cushion's velvet lining that the
lamp-light gloated o'er,
but whose velvet violet lining with the
lamp-light gloating o'er,
she shall press, ah, nevermore!

then, methought, the air grew denser,
perfumed from an unseen censer
swung by seraphim whose foot-falls
tinkled on the tufted floor.
"wretch," i cried, "thy god hath lent
thee--by these angels he hath sent thee
respite--respite and nepenthe from thy
memories of lenore,
quaff, oh quaff this kind nepenthe and
forget this lost lenore!"
quoth the raven "nevermore."

"prophet!" said i, "thing of evil!
prophet still, if bird or devil!--
whether tempest sent, or whether
tempest tossed thee here ashore,
desolate yet all undaunted, on this
desert land enchanted--
on this home by horror haunted--tell me
truly, i implore--
is there-- is there balm in gilead?--
tell me-- tell me, i implore!"
quoth the raven "nevermore."

"prophet!" said i, "thing of evil! - prophet still,
if bird or devil!
by that heaven that bends above us - by that god
we both adore --
tell this soul with sorrow laden if, within the distant
aidenn,
it shall clasp a sainted maiden whom the angels name
lenore --
clasp a rare and radiant maiden whom the angels
name lenore."
quoth the raven "nevermore."

"be that word our sign of parting, bird
or fiend!" i shrieked, upstarting--
"get thee back into the tempest and the
night's plutonian shore!
leave no black plume as a token of that
lie thy soul hath spoken!
leave my loneliness unbroken! --quit the
bust above my door!
take thy beak from out my heart,and
take thy form from off my door!"
quoth the raven "nevermore."

and the raven, never flitting, still is
sitting, still is sitting
on the pallid bust of pallas just above
my chamber door;
and his eyes have all the seeming of a
demon's that is dreaming,
and the lamp-light o'er him streaming
throws his shadow on the floor;
and my soul from out that shadow that
lies floating on the floor
shall be lifted--nevermore!

edgar allen poe - 29 ocak 1845

Death, Come Near Me

listemden asla çıkmayan şarkılardandır..siz de dinleyin istedim...


Death, Come Near Me

By day I sleep, at night I weep!
O Death, come near me!
Be the one for me, the one, the one who stays.
My rivers are frozen, and mischosen,
And the shadows around me sickens my heart.
O Death, come near me,
And stay (by my side). Hear my silent cry!
In sadness I'm veiled, to the cross I am nailed,
And the pain around me freezes my world.
My cold world...
In life I've failed,
For years I've wailed.
Frozen in time... left behind...
The rapture of grief is all to find...
The rapture of grief is all!
Behind the shadow of life the lost hopes are grieving.
I seek the night and hope to find love...
So I drown in the silence of life's short eternity.
The tears fills the void in my heart astray
Embrace me now, delightful ease!
Give me a world of wonderous peace!
Calm the desperate scream in my heart!
O Death, come near me,
Save me from this empty, cold world!
O Life, you have killed me,
So spare me from this caldron of misery!
In life I cry, away I fly...
Chosen to fall within these walls.
The rapture of grief is all to find...
The rapture of grief is all!
Oh, shed a tear for the loss of innocence,
For the forsaken spirits who aches... in us.
Cry for the heart who surrenders to pain,
For the solitude of those left behind!
Behold the pain and sorrow of the world,
Dream of a place away from this nightmare.
Give us love and unity, under the heart of night.
O Death, come near us, and give us life!


13 Ekim 2007 Cumartesi

Buried

resimleri karıştırdığımda hep kendimizi çekmiş gibi görünsek de - bu pek benim için geçerli değil - manzara resimleri de oldukça çoğunlukta aslında...

aşağıdaki resmi bağırganlı'dayken çekmiştim..o yerden nefret ediyorum..cebeci'den daha çok nefret edebileceğim başka yer yok sanardım ama varmış demekki...ben bunları yazarken, evde lake of tears'ın so fell autumn rain yankılanırken annemler bağırganlı'da...büyük bir kavga sonucu evde kalmayı başarmış durumdayım..aferin bana...neyse biz resim diyoduk di mi?

evet işte bunu ben çektim...sonra da canım sıkıldı renkleriyle oynadım aşağıda göreceğiniz resimleri oluşturdum...ilginç oldu aslında..benim hoşuma gitti...



şunları da bağırganlı'da çektim...sıkıcı falan ama acayip manzarası var...evin üç tarafı da denizi görüyor..
sonra bunların da renkleriyle oynadım...


bi de ağva'ya gittik...orda da birsürü fotoğraf çektim zaten sıkıntıdan yatıp kalkıp fotoğraf çekiyordum yazın...çok gereksiz bir mevsim bence...hem hava sıcak hem güneş var gözlerimi yakıp duruyor..hem de sıkıcı, yapacak hiçbir şey yok..hep sonbahar olsun..

onun da renkleriyle oynadım bu arada..

ama ağva harbiden çok güzel yer...

bi de geçen sene zülal'le safranbolu gezisine gitmiştik...onda da manzara fotoğrafları fazla...

zülal'in şu resmi nasıl çektiğini hala bilmiyorum...sorduğumda "çekerim ben" dedi arkadaş..gerçekten çok enteresan çünkü ben akşam ikimiz de dışarı çıkabilecek durumda değildik diye hatırlıyorum...


Bağırganlı, Ağva ve Safranbolu'da tonlarca fotoğraf çekmemize rağmen ben buraya oldukça sayılı resim koydum...neden mi?...hımmm...üşeniyorum...

1 Ekim 2007 Pazartesi

Tristania

hastası olduğum son 1,5-2 aydır sürekli dinlediğim grup..bunun vokalisti baya tipsiz bi kadınmış aslında..şişman, sarı saçlı, pörtlek gözlüymüş...grubun resmi sitesine girip 2001 resimlerine bakarsanız anlarsınız zaten şimdiki haliyle ne kadar farklı olduğunu...neyse bize ne kadının tipinden...sesi güzel ya o yeterli....

Norveçli grup Tristania 1996 yılında Einar Moen,Kenneth Olsson ve Morten Veland tarafından kuruldu.Daha sonra gruba Rune Osterhaus ve Anders H. Hidle katıldı.

Grup 1997'de ilk kez stüdyoya girdi ve Klepp Lydstudio'da demolarını kaydettiler.Bu sırada,ilk başta demoda katkısı olucağı düşünülerek gruba alınan fakat daha sonra sesinin grupla uyuştuğu anlaşılan Vibeke Stene gruba dahil oldu.97 yazında demo birçok müzik şirketine dağıtıldı ve Napalm en iyi teklifi veren oldu.Tristania'nın demosu olan MCD yeniden mixlenerek Napalm etiketiyle piyasaya sürüldü.

97'nin sonlarına doğru,ilk albümleri olan Widow's Weeds kaydedildi ve 98'in başlarında piyasaya sürüldü.Widow's Weeds gothic rock,death metal,klasik müzik ve black metal gibi farklı tarzların birleştiği bir senfonik metal albümüydü.Bu albümde çalan iki müzisyen grubun daha sonraki albümlerinde de bulundular.Grubun hala bir üyesi olan Osten Bergoy'un (Morendoes) Angellore şarkısında clean vokalde katkısı olmuştur.Kemanlar ise Tristania'nın daha sonraki albümlerinde de çalmış olan Pete Johansen (The Scarr) tarafından çalındı.

Grup,ilk canlı performasını Belçika'da Lacrimosa'yla beraber gösterdi ve 98 yazında,Avusturya'da Mind Over Matter festivalinde,aynı yıl sonbaharda Solefald ve Haggard'la birlikte ilk kez avrupa turuna çıktı.
1999 yılında,ikinci albüm Beyond The Veil çıktı.Albümdeki şarkılar bir önceki albümle aynı niteliği taşıyordu,fakat bu albümün içindeki her şey Widow's Weeds'e göre daha sıradışıydı.

Grup,bu albümün ardından The Sins Of Thy Beloved,Trail Of Tears ve Antichrisis ile birlikte, headliner olarak turneye çıktılar.1999 yılında, Tiamat ve Anathema'nın da katıldığı Wacken festivaline katıldılar.

Grup 2000 yılında da turnelere devam etti ve Avrupa'daki yaz festivallerine ilaveten Avrupa'da headliner olarak turneye çıktılar.2000'nin sonlarında,Veland müzikal ve sosyal farklılıklarından dolayı grup ile yollarını ayırmaya karar verdi.

Moen ve Hidle, World Of Glass için şarkı sözü yazmaya devam etti.Albüm 2001 baharında,Fransa'daki Sound Suite stüdyosunda kaydedildi.Veland'ın yerine yeni bir vokalist bulamadıklarından yakın arkadaşları olan Trail Of Tears'dan Ronny Thorsen vokalde yer aldı.Grup Norveç'e geri döndükten sonra vokalist Kjetil Ingebrethsen gruba katıldı.

Eylül 2001'de World Of Glass piyasaya sürüldü.Bu albüm grup için Widow's Weeds ve Beyond The Veil'dan sonra iyi bir başarıydı.Müzikal çeşitliliğin Tristania için ne kadar önemli olduğunu World Of Glass'da görebilirsiniz.

Nisan 2004'te grup prodüktör Borge Finstad ile birlikte Ashes albümü için Oslo'daki Toproom stüdyolarına girdi.Grup Napalm Records'la olan sözleşmesini tamamladığı için SPV Records'la anlaşmadan önce kayıtların masraflarını kendi karşıladı.Temmuz'da Avusturya'daki Mind Of Matters festivali için program yaptılar fakat Kjetil Ingebrethsen'in rahatsızlığı yüzünden iptal ettiler.2005'te Ashes piyasaya sürüldükten sonra grup Trail of Tears ve Therion'la birlikte bütün Avrupayı dolaştı.Senfonik ve gothic metal severlerin dinlemesi gerektiği bir grup olan Tristania'nın en iyi albümleri Widow's Weeds ve Beyond The Veil.

Albümleri:


1997, Tristania [EP]
1998, Widow's Weeds
1999, Beyond The Veil
2001, World Of Glass
2005, Ashes



Vocals: Vibeke Stene
Vocals: Kjetil Ingebrethsen
Vocals: Østen Bergøy
Guitars: Anders H. Hidle
Bass: Rune Østerhus
Drums: Kenneth Olsson
Keyboards: Einar Moen



kaynak: Tristania


(Bira'dan Alıntıdır.)

Norveç

Türkiye Avrupa Birliği'ne girmek için yırtınırken, Avrupa Birliği'nin "bize katılın" çağrısına "yanlarında yer alırlarsa yaşam standardının düşeceğini" düşündükleri için hayır cevabını verip duran muhteşem bir ülke burası...
sürekli dünyanın en yaşanılabilir ülkesi seçilen melankolinin dibine vurmuş soğuk yer...
yüzölçümüyle Rusya Federasyonu hariç Avrupa'nın beşinci büyük ülkesi ama sadece 4,5 milyon insan yaşıyor..
bu ülkede yaşam standartları yüksek, hayat pahalı, petrol yatakları zengin, hava soğuk...
kışın -40 dereceyi buluyor, insanlar 5 derecede terlikle geziyorlar...kuzeyinde 2 ay gece 2 ay gündüz yaşanıyor..
suç oranı inanılmaz düşük ve Türkiye'nin büyük şehirlerini dolduran soğuk binalar, hayatımızı betonarme etmiş apartmanlar yerine müstakil evlerde yaşıyorlar...okur yazar oranı yüzde yüz, herkes anadili gibi ingilizce konuşuyor..enflasyon yüzde 1..kişi başına düşen milli gelir Türklerin hayal bile edemeyeceği kadar yüksek..tabi bunlar son derece doğal adamlar Türkiye'nin yarısı kadar bir yerde 4,5 milyonluk nüfusta yaşıyorlar bizim ülke nüfusumuz 70 milyon...
ortalama yaşam süresi en uzun olan ülke burası..insanlar dakika hesaplarıyla yaşamlarını sürdürüyorlar..biz gün içinde rahatlıkla saati tahmin edebilirken orda 2 ay boyunca güneş batmıyor...
ingilizcenin bu kadar rahat konuşulabilmesi de şundan kaynaklanıyor; tüm dizileri, filmleri altyazılı olarak yayınlıyorlar..Türkiye'deki insanlar rahatına düşkün tabi..okumak zor geliyor..her buldukları diziye filme Türkçe dublaj yapıyor Türkler...o da yetmiyor çoğu diziyi aynı senaryoyla tıpatıp kopyalıyıp Türk versiyonunu çekiyor..
neyse..devam edelim...
tabi ki kusursuz değil Norveç...örneğin bu ülkenin insanları son derece sorunlu...intihar oranları yüksek, depresyon normal bir psikolojik rahatsızlık olarak görülüyor ve şizofreniye sık rastlanıyor...nüfus artış hızları eksilerde...dünyanın en fazla gölü bulunan ülke olması nedeniyle en önemli geçim kaynakları balıkçılık, bu yüzden de yatıp kalkıp balık yiyorlar...
black metal gruplarının bolca bulunduğu yer...tavsiye ettiklerim; tristania, burzum, dimmu borgir, immortal, darkthrone...
yemyeşil bir ülke burası...Türkiye'de insanların bitmek bilmez bir şekilde yok etmekte ısrar ettiği tüm yeşillikler bu ülkede, Norveç'te yeniden doğuyor...

Fiyord; buzulların oluşturduğu vadilerin deniz suyu ile dolmasıyla oluşan dik yar ve kayalıkların arasındaki dar deniz koycukları...
vigeland parkı; gustav vigeland adlı heykeltraşın 192 heykelinin bulunduğu park.

naeroyfjorden: bu fiyort, sognefjorden'ın bir koludur ve 17 km uzunluğundadır...
sognefjorden: dünyanın en büyük fiyordu..
myrdal....kjos şelaleleri...

26 Eylül 2007 Çarşamba

Broken Chains


ben sürekli siyah mı giyiyorum?..hayat iğrenç herkes sahte diye mi geziyorum?...bütün günümü kulaklıklar kulağımda kendimi soyutlamış depresif halde mi geziyorum?..kendimi sadece birtakım insanlara şartlıyıp onlar dışında kimseyle tek kelime etmiyor muyum?...ya da metal dinlemeyen kimseyle anlaşamıyor muyum?..siyah giymediği sürece insanların giyim zevkini beğenmiyor muyum?gotik olduğumu mu düşünüyorum?
hmm...
ilginç..çünkü eğer benim algılarımda bir problem yoksa bildiğim kadarıyla;
sınıfın ortasında 4 kişi halay çekiyoruz..boş derslerde oturup matematik testleri çözüyoruz...günü sürekli geyik halinde koparak geçiriyoruz..bağıra bağıra "ağrı dağı eteğinde" ya da "acayip hayvanlara benziyirsen" şarkılarını söylüyoruz o da olmadı, fatih ürek söylemeye başlıyoruz...ali hocayla birlikte sınıfça iftar yapalım diyip duruyoruz...naci hocaya tiyatro için ısrar edip duruyoruz...birimiz her bulduğu kağıttan uçak yapıyor, diğeri üzerinde mavi bir kazak olduğu için hocalardan uyarı alıyor..bu mu depresif halimiz?bu mu sürekli gothic gezen halimiz?bir arkadaşım rap dinlerken biri murat boz şarkıları söyleyerek geziyor, bir diğeri arabeske bağlıyor...
neden müzik zevkim yüzünden, giyim tarzım yüzünden yargılanıyorum?..ya da şöyle diyelim; diğer insanlar istedikleri insan tipinde olmadığım için nasıl beni eleştirme ve yargılama hakkına sahip oluyorlar?
depresif rockçılar diye adlandırılırken bu kadar neşeli, uçuk ve sosyal insanlar olmamız biraz ironik değil mi sizce de?

not: siteye bakıp da gözlerinin etrafı 15 santim siyah olan, siyah dantelli etekler giyip anarşi damgalı tişörtlerle gezen özenti tiplerden olduğumu düşünmediğinizi umarım...

24 Eylül 2007 Pazartesi

Yanıbaşımdan

sevemedim ben bugünü...
sevemedim başından...
göremedim geçtiğini...
...yanıbaşımdan...
her yanımdan...
gelemedim ben oyuna...
gelemedim yaşımdan...
...kovaladım sevdiğimi...
...yanıbaşımdan...
her yanımdan...
...yanıbaşımdan...
...her yanımdan...
yaşamadım ben bugünü...
yaşamadım inadımdan...
...göremedim geçtiğini...
yanıbaşımdan...
her yanımdan...
...yanıbaşımdan...
her yanımdan...
...ellerin uzanmasın...
...uzak dursun dedim...
...sakın dokunmasın...
...hayal ettiklerim...
...bana...
...yakışmasın...
...inancım yok benim...

_sadece resme tıkla_
...:::Gothic Sanctuary:::...

14 Eylül 2007 Cuma

Apocalyptica - Path

apocalyptica'nın en sevdiğim şarkısı ve en sevdiğim klibi...

An Infernal Diary - Sevgili Günlük


blogda küçük bi günlük bulundurmak istedim...günlük tutmam aslında ben ama sıkıldıkça hayatımdaki küçük detayları paylaşabileceğimi düşündüm...aslında blog da bu işe yarıyor ama ben pek bu amaçla kullanmıyorum sanırım..."sevgili günlük bugün hede hödö bana baktı çok tatlıydı" tarzında bişey yazmayacağım da kesin zaten..neyse...başlayalım o zaman =)..

öleyim ben artık ya..sikerim böyle hayatı kardeşim!...derslerim daha da berbat bir hal aldı, hiçbirini de düzeltemiyorum..etrafımdaki insanlar gitgide azalmaya başladı, arkadaşlarımın sadece üçte biri kaldı..üçün birini aldım yani..kendinden başka kimseyi umursamayan, yüzüne karşı konuşmaya gram cesareti olmayan, yapmacık, trip delisi ve hafifmeşrep insanlar yüzünden en yakın arkadaşlarımın ikisini kaybettim..üniversiteye dair tüm umutlarım çöktü...ve şu lanet dizinin müziklerini bulamıyorum!!2!üç!!!..

13.03.2008

bloga bakmayalı o kadar çok olmuş ki..neyse, hazır boş zaman bulmuşken birşeyler yazalım bari..derslerle alakamı kesmiş durumdayım..sınavlarım berbat geçiyor..demokrasi, felsefe ve psikoloji dışında hiçbir dersi 5 getiremiyorum...onu bırak geometriyi 4 bile getiremiyorum...son deneme sınavında da batmışım zaten..tepelerdeyken 18lere düşmüşüm..bravo bana...yok abi, artık herşey belli..mezun olur olmaz teksen haftaiçindeyim..

22.12.2007

bugün benim doğumgünüm =)...oldukça ilginç bir doğum günü hediyesi oldu ama neyse..iyi ki doğdum been =)...

22.10.2007 18:49

yarın okulda başkanlık seçimleri var...oyumu kime veriyim?

18.10.2007 00:12

kavgalarla dolu bir bayram daha...insanların yakın olmaya çalışırken daha da birbirinden uzaklaştığı enteresan günler...
herkese iyi bayramlar...

13.10.2007 15:19

tarayıcı bulamıyorum..sinir oldummm....
06.10.2007 20:31

" +12 öldü! " gazetelerdeyiz...

03.10.2007 20:07

bugün zeyneplere iftara gittik..aslında maksat iftar değil, doğumgününü kutlamak...doğum günün kutlu olsun zeynepcim =) ayrıca bugün eylül'ün de doğum günü...doğum günün kutlu olsun eylül =)...
bu sefer hayvanlık yapıp teker teker çatal kaparak pastaya saldırmadık...insan gibi kestik, tabaklara koyduk, öyle yedik...medenileşiyor muyuz ne?

30.09.2007 22:00

kim olduğunu bulamadığım birinin dün yazdıklarımdan rahatsız olması nedeniyle birkaç yazımı kaldırdım..tahminim var gerçi ama çok önemli değil...kişisel yargılar ve insanları kategoriye alma çabaları da benim hakkındaki yorumlarda oldukça etkili...bundan hoşlanmıyorum..eğer tekrar bloga girme zahmetinde bulunursa ve bu yazıyı okursa söylemek isterim ki ben kimseyle dalga geçmiyorum..müzik hocasının dalga geçilecek biri olmadığının farkındayım ve kendisine de yeterince saygım var...goth dinleyip gotiğim diye takılan depresif insanlardan değilim..diğerleri için de geçerli bu...1 buçuk senedir yapamadığımız en büyük şey sınıf içerisinde bize karşı olan önyargıları yıkmak oldu zaten..herkes rahat olsun..biz insanlarla alay edip onları küçümseyecek kişilikler değiliz...müzik hocası da oldukça bilgili ve öğrencileriyle yakın olmaya çalışan bir insan..ve ben bunu kimse benden yazmamı istiyor diye yazmıyorum...

26.09.2007 19:05

hoca geldi..neden hala hayatta bu adam?

25.09.2007 13:21

5. dersteyim..hocanın gelmeye niyeti yok gibi duruyor...sınıftaki herkes birbirinden kopuk, birbirinden habersiz..D'nin havası yok..minik gruplar halinde herkes kendi derdinde...kendimi bu sınıfın çok dışında hissediyorum..yakın davranıyoruz ama yakın değiliz...sadece sınıf arkadaşı..beraber takılmıyoruz, konuşmuyoruz, okul olmasa kimsenin kimseden haberi yok...bütünlük yok..gruplar var...dur neydi o?parça bütünlüğü falan...hah, divan edebiyatında bütün güzelliği değil parça güzelliği vardı..evet...edebiyattan nefret ediyorum...

25.09.2007 13:17

bugün yine sinir katsayımın arttığı bir gündü...herkes çok sinirli olduğumu söylüyor..ben agresif biri miyim??

23.09.2007 00:13

bugün oturup 1 saat kadar test çözdüm...bakalım bu devam edebilecek mi?etmesi lazım çünkü...artık o kadar rahat değiliz..artık dersler de boş değil...çarşamba günleri de öğleden sonra boş değil...üff, sinirlerim bozuldu yine..neyse aklımı meşgul etmiş oluyorum en azından...iyi böyle..durmak yok ineklemeye devam...

20.09.2007 00:40

popomundo diye bir web tabanlı yani internet üzerinden oynanan bir oyun var..acayip zevkli bişey..az önce manita yaptım kendime =)
oynamak isterseniz; http://www.popomundo.com

16.09.2007 15:52

ya bu çocuğun msnine bir başkası daha giriyor ya da saat 12'yi geçince buna bir haller oluyor...1,5 saat boyunca sagopa kajmer ve kolera dinledi ben msni kapatırken hala onları dinliyordu 10 dakika önce msnimi açtım opeth'in black rose immortal'ı dinliyor...anlamadım ki..

15.09.2007 02:26

garip eleman yine sagopa kajmer dinlemeye başladı...nickinde de black sabbath dinleyen varsa titretsin yazıyor..

14.09.2007 23:51

bütün günüm düşüncelerle geçti...neden birden aklımı bu kadar meşgul etmeye başladı anlamıyorum..tüm bu düşüncelerden kurtulduğumu sanıyordum...sıradan bir insan haline geldiğini düşünüyordum...ama bugünün farkı nerde ki?nerden çıktı şimdi?

14.09.2007 20:43

2 yıl geçtikten sonra sana değer verildiğini düşünüyorsun..buna inanıyorsun...inanmak istiyorsun...ama ya hiçbirşey göründüğü gibi değilse?

14.09.2007 02:43


msnimde kayıtlı olduğu süre boyunca abuk sabuk şeyler dinleyen bi eleman son bikaç saattir benim son günlerde dinlediğim grupları dinliyor...garip..


14.09.2007 02:27

Apocalyptica On The Scene

Eurovision 2007'de ev sahipliği yapan Finlandiya'nın çıkardığı bir başka dehşet grup Apocalyptica'nın yaptığı muhteşem gösteri..ama nedendir bilinmez TRT bunu yayınlamadı...onun yerine reklam verdi..millet de saf saf reklamları izledi...

12 Eylül 2007 Çarşamba

İnsan Kemiklerinden Kilise


Çek Cumhuriyeti başkenti Prag'ın 70 km doğusunda Sedlec isminde bir kasaba bulunur. Aslında olağandışı bir kilisesi olmasaydı bu kasabaya sıradan bir kasaba gözüyle bile bakılabilirdi. Buradaki kilisenin içi gerçek insan kemikleri ile dekore edilmiştir. Hikaye 1218 yılında, güvenilen bir kişi olan Abbot Henry'nin kutsal topraklara hacca gitmesi ve oradaki mezarlıktan bir kavanoz toprak getirerek kilisenin üzerine serpmesiyle başlar. Böylece kilise daha kutsal bir yer olarak görülmeye başlanır ve çok popüler bir gömülme noktasına dönüşür. 1318'e kadar 30,000 den fazla beden buraya gömülmüştür ve 1511'de yeni bedenlere yer açabilmek için eski kemiklerin bir kısmının yerlerinin değiştirilmesi gerekmiştir. Bunlar daha sonra ürpertici eserlerin malzemesi olmuşlardır. 1870 yılında Shwartzenberg dükü tarafından yerel bir ahşap oymacısı kilisenin içini insan kalıntıları (yaklaşık 40,000 set insan kemiği) ile dekore edilmesi için tutulmuştur. Günümüzde bu kilise tüm dünyanın en olağan dışı kiliselerinden biridir..

Resimlerin büyük halleri üzerlerine tıklayın...


Free Image Hosting at www.ImageShack.usFree Image Hosting at www.ImageShack.usFree Image Hosting at www.ImageShack.usFree Image Hosting at www.ImageShack.usFree Image Hosting at www.ImageShack.us

10 Eylül 2007 Pazartesi

Theatre Of Tragedy

bu aralar çok dinliyorum ben bu grubu...çok severim ama son 3 albümü güzel değil pek...bence en iyi albümleri velvet darkness they fear ve aegis..özellikle velvet darkness they fear'ı tavsiye ederim çok dehşet bi albümdür..
küçük bi biyografi yazdım sona da sevdiğim şarkılarından birinin sözlerini koydum...pek bişey anlamazsınız gerçi eski ingilizce kullanmışlar...sözlere bakıp şarkı takip edilmiyor bile...

Stavanger çıkışlı Norveçli gothic metal grubu..İlk albümleriyle gothic metalin öncülerindendir.İlk üç albümünde eski ingilizce kullanan grup, Musique albümünden sonra oldukça tarz değiştirdiler ve industrial rock'a kaydılar, elektronik yapıyı daha çok kullandılar ve eski ingilizce sözleri bırakıp death vokali ağırlıklı kullanmaya başladılar.




Theatre of Tragedy 1992 yılında Raymond Rohonyi ve Pål Bjåstad tarafından kuruldu.Baterist Hein Frode Hansen 1993'te grubu "Phobia" dan ayrıldı ve yeni grup arayışlarına girdi.Bir arkadaşı Suffering Grief adlı bir grubun baterist aradığını söyledi ve Hansen grupla temasa geçtikten sonra gruba katıldı.Suffering Grief vokalist Raymond István Rohonyi ve gitaristler Pål Bjåstad ve Tommy Lindal'dan oluşan bir gruptu.Hala bir bassistleri yoktu ama Eirik T. Saltrø konserlerde onlarla birlikte çalıyordu.



Provalar için bir mekan bulunduktan sonra grup Lorentz Aspen'le birlikte müziğin içine piyano da katmaya başladı.Bu arada grup death vokal kullanıyordu.



İlk şarkıları "Lament of the Perishing Roses" ı oluşturduktan sonra grup adını önce La Reine Noir olarak değiştirdi, daha sonra Theatre of Tragedy oldu.Sadece ilk şarkının vokalleri için Liv Kristine Espenæs'i davet eden grup daha sonradan temelli olarak gruba kattı.



1994'te ilk demolarını kaydettiler, 1995'te de ilk albüm "Theatre of Tragedy" yayımlandı.Bunu 1996'da "Velvet Darkness They Fear" ve 1997'de "A Rose For The Dead EP" izledi.Grup, 1998'de "Aegis" adlı albümlerini yayımlayarak kariyerinin zirvesine ulaştı.



2003'te Liv Kristine eşi Alexander Krull ve Krull'un grubu Atrocity'den müzisyenlerle Leaves' Eyes'ı kurdu.Ağustos 2003'e kadar Theatre of Tragedy tarz değişimli albümleri Musique (2000) ve Assembly (2002) yayımladı.Grup, resmi web sitelerinde Liv Kristine'in müzikal uyuşmazlıklar nedeniyle gruptan çıkarıldığını duyurdu.



Bir sonraki yıl The Crest'ten Nell Sigland gruba dahil oldu ve 2006'da Storm'u yayımladılar.Bu albümde son 2 albümün aksine industrial rock'tan ve elektronik müzikten uzaklaşılarak ilk albüme benzer bir tarz değişikliği var.



..................Angelique.................

Thou dawdl'd not bringing me fro Æther to Nether,

Still, duringly cling I on to this heather -

Dew-scentéd blossom; thou wast pristine,

The sweven of thee ne'er will I cede, my colleen.

Drat this creature of memories ill,

Foolhardy and fey I may be, yet him I shall quell.


'Vaunt! - Devil tyne -

Wadst thou wane fore'ermae;

Daunt - sinsyne thence,

Ta'en as a dint, Angélique?


Perforce and grinningly shall I maim in the vie -

Alas dastard! - hanging by the noose die.


'Vaunt! - Devil tyne -

Wadst thou wane fore'ermae;

Daunt - sinsyne thence,

Ta'en as a dint, Angélique?


'Come not wont to this uncouth Devil!,

Lest to a Devil thou wilt translate...my Angel.


'Vaunt! - Devil tyne -

Wadst thou wane fore'ermae;

Daunt - sinsyne thence,

Ta'en as a dint, Angélique?

9 Eylül 2007 Pazar

Silent Love


hayatta sadece gidenler ve geride kalanlar...bazen giden oluyoruz bazense geride kalıp, geride bırakılıp, tek başına ağlamaya mahkum edilen...sessizliğin içinde gömülü bir şekilde zamanın geçip gitmesini beklerken durgunluğu yarıp gömülü olduğum mezarlıktan çıkabileceğime olan inancım azalıyor...suskunluğun aklımı ve hayatımı sarmasını izliyorum sakince...söylemek istediğim herşey içimde bir yerlerde kalıyor..dışarı çıkamıyor...yaşamımdakileri değiştirmekten korkuyorum...kaybedecek bir şeyim olmadığı halde kaybetmekten korkuyorum...hayal kırıklığından korkuyorum..ama yine de onu yaşıyorum...ağzımdan bir söz çıksa da çıkmasa da...gözlerimden akan yaşların zamanla azaldığını hissediyorum...bir süre sonra istesem de ağlayamadığımı farkediyorum...söyleyemediğim, söylemediğim, her söz gibi onun da çıkmamak üzere içimde kaldığını biliyorum...artık neye değer verdiğimi bilmiyorum...dudaklarımın mühürlü kaldığı her dakikanın yavaşça anlamsızlaşmasını izliyorum...eskiden ne kadar önem verdiğim şeylerin birer birer gereksizleşmesini izliyorum...dünyanın tek bir nokta dışında siyah beyaz olduğunu düşünürken aslında bir sürü renkle dolu olduğunu görüyorum...beni yavaşça öldüren, melankoliye sürükleyen düşüncelerin hafif esen rüzgarda süzülerek uçup gittiğini farkediyorum...ama bir an, sadece küçük bir an, dünya tekrar donuklaşıyor...aklımdan binbir türlü sahne, binbir türlü düşünce geçiyor...kalbim hızlı bir şekilde atıyor...ve ne olduğunu bile anlamadan geçip gidiyor...gözlerimin önünden geçen sahnelerin perdelerini indiriyorum...ve oyun sona eriyor...
yan rollerdeki herkes gidiyor...sıcak bir kahve içmek, yorgunluğu üzerlerinden atmak ve başka bir oyunda rol almak için sahneyi terkediyorlar..ama başrol oyuncusu orda kalıyor...bir an çaresiz kalıyor...ne yapacağını düşünüyor...panikliyor...etrafındaki dekor değişiyor..ve içeri başka yardımcı oyuncular girmeye başladığı an rahatlamaya başlıyor...sonra panik tekrar geri geliyor...yeni oyunun ne olduğunu bilmiyor..replikleri bilmiyor...yardımcı oyuncuları tanımıyor...dekor ona yabancı geliyor...ama bir kere oyun başladıktan sonra hepsi yine geride kalıyor ve hayatının yeni oyununa alışıyor..eski oyuncuları ara ara düşünüyor...özlüyor belki de...ama yenilerinden de ayrılmak istemiyor..onlarla da mutlu...ta ki o oyun da bitene kadar...

6 Eylül 2007 Perşembe

Cradle Of Filth - Nymphetamine

cradle of filth'in liv kristine'le bi düeti...şarkı da klip de çok güzel...cradle of filth'in klipleri genelde bol kanlı sapıkça kısaca abartılı olur ama bu klip hiç de öyle değil ve bence çok güzel olmuş bu haliyle..

dost silmek...

kendinden de bir parça silmektir.

tekrar tekrar hatırlanarak beraber gülünen anılar, artık hatırlandığında yüzdeki ifadenin birden değişip yerini düşünceli bir suskunluğa bırakmasına neden olur.sevgilinizden ayrılmaktan da acı veren bir olaydır.çünkü o herkesten daha fazla düşüncelerine önem verdiğiniz insandır.dostunuzdur; sırlarınızı paylaştığınız, kendinizi her yalnız hissettiğinizde telefona sarılıp aradığınız ve de her seferinde ulaşabildiğiniz insandır.hayatınızda ne kadar büyük yer kapladığını, kardeş gibi gördüğünüz insanın yanından sanki bir yabancı, hayatınızda ilk kez gördüğünüz biriymiş gibi geçtiğinizde anladığınız; bundan sonra yanınızda olup size kendinizi iyi hissettirmeyecek kişidir.

hiç beklemediğiniz anda, dostunuzun da sizin de içinizde biriktirdiğiniz ne kadar çok şey olduğunu farkedersiniz ve sudan bir sebepten dolayı aranız açılmış gibi görünse de aslında o sebepler söylenmeyenlerdir. isteksizce silersiniz dostunuzu hayatınızdan ve gurur mu bilinmez bir nedenden bir daha da konuşamazsınız hiçbir şekilde. en yakın insanlardan birinin yokluğunu hissettiğinizde, özlediğinizde; kızgınlık yerini derin hüzüne bırakır sessizce.

5 Eylül 2007 Çarşamba

Eternal Silence

büyük demir kapıların ardına gizlenmiş siyah bir dünyada, tozlu raflarda yer alan asla okunmamış ağır kitaplar ve üzerindeki örümcek ağlarını aydınlatan kabartmalı şamdanlardaki kırmızı mumlar...
nerde olduğunu bilmeden, bilmeye gerek duymadan, sadece ilerliyordu..gitgide uzayan koridorda ayak sesleri yankılanıyordu...
gözlerinde yaş yerine süzülen kanlar ifadesiz yüzünden akıyor, gittiği yeri görmesini engelliyordu…
aslında; gittiği yeri herhangi bir ışık olmadan nasıl görebiliyordu ki?...
koridor hala bitmiyor, duvarlardaki gümüş çerçeveli tablolarda hüküm süren suratlar daha da korkutucu hale geliyor…
sanki hepsi ona bakıyor..
gözleri donuk, yüzlerinde yara izleri, tenleri soluk…
ilerde sürgülü bir kapı...
üzerinde parçalanmış melek kabartmalarıyla...
hafif bir melodi onu çağırıyor...
“Christine..”
Kapı aralandığında küçük bir ışık huzmesinin büyük odayı aydınlattığını gördü. Işığın şömineden geldiğini anlaması uzun sürmedi. Şöminenin önündeki iki eski koltuktan birinde solgun yüzlü bir adam oturuyordu.
“Gelmen neden bu kadar uzun sürdü?”
İki koltuk arasında küçük bir sehpa, sehpanın üzerinde zümrüt yeşili bir şişe, boş bir kadeh ve küçük bir vazonun içinde bükük kırmızı güller vardı. Diğer kadeh adamın elindeydi. Belirli aralıklarla içindeki kırmızı sıvıyı içiyordu. İçtikçe teninin renginin solgunluğu azalıyordu.
“Pek de karmaşık bir yol olduğu söylenemez sonuçta.”
Odanın diğer ucunda büyük koyu kırmızı bir perde asılıydı. Onun hemen yanında yine eski bir koltuk; bunların dışında oda boştu. Ona çok boş geliyordu. Bütün bunların burada olmasının bir anlamı yoktu. Şöminedeki ateşin çıtırtısı dışında sessizliği yaran başka bir ses daha vardı. Sanki yere bir şey damlıyordu.
“Yüzünü seçemiyorum. Girişte yan taraftaki muslukları kullanabilirdin.”
Elini yüzüne götürdü. Bir ıslaklık vardı. Parmakları kırmızıya, kana bulanmıştı. Odanın solundan bir ses duyuldu. Odada biri daha vardı. Ama Christine onu göremiyordu. Oysa karanlık olmasına rağmen her şeyi net bir şekilde seçebiliyordu.
“Bu kadar üstüne gitme. Sadece küçük bir şok geçiriyor. Zamanla alışır.”
Yaşlı bir kadın sesiydi bu. Çatlak bir sesi vardı ama yumuşak konuşuyordu.
“Aynaya bir bakmak ister misin tatlım? Şu kırmızı perdenin arkasında.”
Nedense kadının sesindeki bir şey onu rahatlatıyordu. Yavaşça perdeye doğru yöneldi. Büyük sarı ipi aşağı çekip perdeyi açtığında aynanın aslında ne kadar küçük olduğunu fark etti.
Yüzüne dikkatlice bakmak istedi. Ama bu o değildi. Sanki başka birinin yüzü ona diğer taraftan gülümsüyor gibiydi. Yüzüne düşen kuzguni siyah saçları, Anton’unkinden de solgun bir teni vardı. Gözlerinden süzülen kanlar yanaklarını kaplamıştı. Ağzını açıp bir şeyler söylemek, tepki vermek istedi. Ama dudaklarını araladığında, sivrileşmiş uzun azı dişlerini gördü. Artık o Christine değildi.
“Ben kimim? Ya da...neyim?”



devamı gelir mi bilmiyorum...pek birşeye de benzemedi zaten...

Epica - Cry For The Moon

epica'nın en sevdiğim şarkısıdır...bu video şarkının akustik kaydı...

Ortaçağ Sanatı



Ortaçağ sanatı, Hırıstiyanlığın yayıldığı ülkelerde doğmuş ve onun hizmetinde gelişmiş olan dinsel nitelikli bir sanattır. Roma İmparatorluğu 4.yüzyılda Hıristiyan dinini kabulünden sonra ikiye ayrılınca, Ortaçağ sanatı da Batı ve Doğu Hıristiyan Sanatı olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Ortodoks mezhebine bağlı olan Doğu Hıristiyan Sanatı, Katolik Roma’dan farklı bir yol izlemiş ve “Bizans Sanatı” olarak adlandırılmıştır.
----------------------------------------------------------------------
Hıristiyanlık, başlangıçta çoktanrılı Roma’nın baskısı yüzenden rahat yayılma olanağı bulamamış, ancak resmi din olarak kabul edildikten sonra gelişme gösterebilmiştir. Batı Roma İmparatorluğu topraklarında yaşayan Hıristiyan toplulukları 4. yüzyıla kadar inançlarını yayma konusunda özgür değillerdi. Ölülerini gömerken gösterişli ayinler yaptıkları, bu yüzden de kovuşturmaya uğradıkları için mezarlıklarını yer altında yapmak zorunda kalmışlardır. Uzun ve karmaşık dehlizlerden oluşan bu yeraltı şehirlerine “Katakomb” adı verilir. Araştırmacılar tarafından uzun süre Hıristiyanların gizlice yaşadıkları şehirler sanılan katakombların sonradan yalnızca ölü gömülen ve ibadet edilen yerler oldukları anlaşılmıştır Nitekim, katakomblarda duvarlarına mezarlar oyulmuş dar koridorlardan ve girişteki ibadet salonundan başka, yaşamaya elverişli mekanlara rastlanmamıştır.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hıristiyanlık, başlangıçta Yahudiliğin tasvir yasağını benimsediği için ilk resim örnekleri, ancak 3. yüzyıldaki katakomb duvarlarında karışmıza çıkar. Bu resimler genellikle çok basit ve şematiktir. Okuma yazma bilmeyen Hıristiyanların vaazlarda anlatılan dinsel olayları gözlerinde canlandırabilmeleri için yapılmışlardı. Aslında bu resimlerin her biri basit birer semboldürler. Ama bu basit semboller bile, o dönemde inançlı kişilerin zihinlerinde bir takım dinsel imgeler uyandırmaya yetiyordu. Örneğin, Roma’daki Priscilla Katakombu’nda tasvir edilen İsa’nın oniki havarisiyle birlikte yediği ve onlara kutsal ekmekle şarap dağıttığı Son Akşam Yemeği sahnesi, ıncil’de geçen ve tüm Hıristiyanların bildiği bir olaydır. Bu yüzden resmi yapan sanatçı, olayı ısa ile yalnız altı havarisini basit bir sofra önünde göstermekle yetinmiştir.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Batı Roma, 4. yüzyıldan başlayarak Kuzeyli kavimlerin istilasına uğramıştı. Amansız Hun akınlarıyla yurtlarından atılan Cermen ulusları, Avrupa’nın çeşitli yörelerine yayılmışlar, zayıf düşen Roma bunlarla başa çıkamamıştır. Ostrogotlar ve Lombartlar ıtalya’da, Franklar orta ve batı Avrupa’da, Vizigotlar ıspanya’da, Vikingler ve Anglosaksonlar ıskandinavya ve ıngiltere’de egemenlik kurmuşlardır. Romalıların “barbar” saydıkları bu kavimlerin aslında kendilerine özgü uygarlıkları ve sanatları vardı. Bu kavimler, Hıristiyanlığı benimsedikten sonra yerleştikleri ülkelerin kültürünü de özümleyerek, 11. yüzyılın ortalarına kadar güçlü bir sanat etkinliği yaratmışlardır. Bugün Osla Gemi Müzesi’nde bulunan 9. yüzyılı ait bir Viking Gemisi’nin burnu, Vikinglerin başarılı tahta oymacılı¤ını yansıtan güzel bir örnektir.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Erken Hıristiyan sanatının oluşumunda Helen-Latin kültürü kadar kuzey kavimlerinin de katkısı olmuştur. Bu dönemin sanatı putperestlik inançlarından izler taşımakla birlikte aslında tümüyle Hıristiyanlı¤ın hizmetindeydi. Bu dönemde dinsel olmayan tek örnek, Bayeux Halısı’dır. 70 metre boyundaki bu ola¤anüstü yapıtta Normanların ıngiltere’yi istilası anlatılmıştır. 6. yüzyıl başında ıtalya’nın Ravenna kentinde yapılmış olan Ostrogot kralı Büyük Thedoric’in Mezar Anıtı ise erken mimarlık örneklerinden biridir. Bu görkemli anıtta merkezi planlı, dışı mermer kaplı Roma yapılarının etkileri kolayca farkedilir. Lombartların 7. yüzyılda Kuzey ıtalya’nın Perugia kentinde inşa ettikleri Kilise de eski Yunan ve Roma tapınaklarını anımsatmaktadır. Benzerlik, özellikle dışa açık sütunlu cephede ve üçgen alınlıklı çatı örtüsünde dikkati çeker.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
8. yüzyılda batı ve orta Avrupa’ya hakim olan Franklar, ünlü kralları Charlemagne döneminde topraklarını daha da genişleterek, Avrupa’nın en güçlü devletini kurmuşlardır. Charlemagne, bir cermen prensliğinden Roma anlamında bir imparatorluk yaratmıştır. Kendini Kutsal Roma-Cermen İmparatoru ilan etmiştir. Birleşik bir Avrupa’nın kurulması ve Batı kültürünün temellerinin atılması bakımından önem taşıyan bu döneme “Karolenj Rönesansı” adı verilmiştir. Bu dönemin en tipik mimarlık örneği başkent Aachen’daki İmparatorluk Kilisesi”dir. Çevresi daha sonraları Gotik üslupta yapılarla kuşatılmış olan bu kilise, sekizgen gövdeli, yüksek kasnaklı, dilimli kubbeli bir yapıdır. Çevresindeki yapılardan ayrı düşünülürse, anıtsal bir görünüm taşıdığı hemen anlaşılır. Charlemagne’ın kurdurduğu bu merkezi planlı yapıya Ravenna’da bulunan 546 tarihli bir Bizans kilisesi olan San Vitale’nin örnek olduğu düşünülmektedir. Aachen şapeli’nin iç yapısı da ilginçtir. Sekiz masif ayağı dayanan kubbeli orta mekan iki katlıdır. Bu mekan altta bir koridor, üstte ise sütunlu galerilerle çevrilidir. Yapının dış görünümündeki anıtsallık, damarlı ve renkli mermerlerle kaplı iç mekanda daha da belirgindir.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Karolenj İmparatorluğu 10. yüzyılda ikiye bölünmüş, doğu kesimi Kral Büyük Otto’nun yönetimine geçmiştir. Yeni bir canlanışa sahne olan bu dönemin ve yörenin sanatı, “Otto Sanatı” diye tanımlanır. Bu dönemin mimarlık yapıtlarına örnek olarak 11. yüzyılın ilk yarısında yapımı tamamlanan Hildesheim’daki Saint Michael Manastırı gösterilebilir. Bu kilisede bazilika planı uygulanmıştır. Vatikan’da bulunan San Pietro Kilisesi’nin 16. yüzyılda çizilmiş eski bir resmi, bazilikal plan tipinin ana hatlarını göstermesi bakımından önemlidir. Bu çizimde görüldüğü gibi, erken örnekleri Geç Roma ve Bizans’a dayanan bazilikal plan tipinde uzunlamasına ana mekan, sütunlara dayanan kemerlerle yan mekanlara açılmaktadır. Bu yan mekanlara orta ve yan nefler denir. Orta nefte, girişin karışsındaki duvar, yarım daire biçiminde dışarı taşırılmıştır. Dini törenlerin yapıldığı, ilahilerin okunduğu bu bölüme “Apsis” adı verilir. Genellikle apsis yönünde nefleri dik olarak kesen uzun bir mekan daha yer alır. Kral galerisinin ve kilise orgunun bulunduğu bu mekana ise “Transept” denir. Saint Michael Kilisesi’nde olduğu gibi bazen giriş yönüne de ikinci bir transept eklenir, orta nefle transeptin kesiştiği bölümler, birer kuleyle yükseltilirdi. Yuvarlak kemerlerin, masif ayakların ve kalın duvarların kullanıldığı bu yapılar, daha sonraki yüzyılda görülen Romanesk mimarinin öncüleri olmuştur.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gerek Charlemagne gerekse Otto döneminde el sanatları ve kitap resimleri alanlarında da ilginç örneklerle karışlaşılır. Dini törenlerde kullanılan 8. yüzyıla ait kutsal bir şarap kabı olan Tassilo Kalisi (Kremsmünster Manastırı) hem biçim hem işçilik bakımından dönemin yetkin bir örneğidir. III. Otto İncili’nin (Bayerische Staatsbibliothek, Munich) altın kaplamalı ve değerli taşlarla süslü cilt kapağının ortasında yer alan fildişi kabartma da dönemin ince el işçiliğini gösteren güzel bir örnektir. Bu kabartmada “Meryem’in Ölümü” konu edilmiştir.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Erken dönemde duvar resminin yanı sıra minyatür adı verilen kitap resmi de yaygınlık kazanmıştır. Bu dönemin minyatür sanatında görülen özellikleri başarıyla yansıtan örneklerden biri de 845 tarihli Bamberg İncili’nde (Staadliche Bibliothek, Bamberg) yer alan Adem ile Havva kompozisyonudur. Bu minyatürde Adem ile Havva’nın yaradılışından, şeytana uyup yasak meyvayı yemelerine, cennetten kovulmalarına ve yeryüzünde çileli bir hayat sürmelerine kadar geçen olaylar anlatılmaktadır. Basit ve şematik bir anlatım söz konusudur. Bütün bu olaylar şerit halindeki sahnelerde bir yazı okur gibi izlenebilir. Bu özellik, Ortaçağ resminde yaygın bir anlatım biçimidir. Otto dönemine ait kitap resimlerinde ise daha ileri bir aşamaya tanık olunur. Kral Otto’ya sunulan bir kitabın (Musée Condé, Chantilly) ilk sayfasında Hıristiyan dünyasının hakimi olarak tahtında oturan kral ve buyruğundaki eyalet prensleri gösterilmiştir. Sahne, dengeli bir kompozisyon düzeni ve başarılı bir renk uyumu içinde resimlenmiştir.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1066 yılında İngiltere’yi işgal eden Normanlar, yeni bir mimari üslubu da beraberlerinde getirmişlerdir. Bu üslup ıngiltere’de “Norman üslubu”, Avrupa kıtasında ise “Roman üslubu” adını almıştır. 1050’lerde başladığı kabul edilen Romanesk, Avrupa’nın yeni bir canlanış dönemi olmuştur. Özellikle Haçlı seferleri, değişik sınıftan kişilerin birbirine kaynaşmasını sağlamış, kilise her tür sanatın koruyuculuğunu yapacak bir düzeye ulaşmıştır.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Romanesk sanat deyince ilk akla gelen, Ortaçağ’ın büyük manastır yapılarıdır. Bunlar, yalnız dinsel değil, sosyal ve kültürel etkinlikleri de içeren yapı kompleksleridir. Romanesk kiliseler ise kalın taş duvarları, masif kuleleri ve heybetli görünümleriyle kimi zaman bir şatoyu anımsatırlar. Romanesk mimarlık üslubuna Avrupa’nın değişik yörelerinde rastlanır. Ama en tipik ve anıtsal örnekler daha çok Almanya, Fransa ve ıngiltere’de toplanmıştır.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Romanesk mimarinin en yaygın formu, çok nefli ve transeptli bazilikal formdur. Bu üsluptaki kiliselerde orta nef ile yan neflerin bağlantısı, 11. yüzyılda yapımına başlanan Speyer Katedrali’nde olduğu gibi masif ayaklara dayanan yuvarlak kemerlerle sağlanmıştır. Roma yapılarından alınan yarım daire biçimli yuvarlak kemer, Romanesk mimarinin en belirgin özelliklerinden biridir. Bu dönemde yapıların örtü biçimleri de değişmiştir. Erken dönemlerde kullanılan ahşap kirişli çatılar bu dönemde de kullanılmakla birlikte artık esas örtü biçimi, “tonoz” olmuştur. Yuvarlak kemerlerle dörtgen bölümlerin oluşturulduğu neflerin üzerini dilimli kubbeleri andıran çapraz tonozlar örtmektedir.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bu dönemde mimarlık ön plandaydı, öteki sanat dalları ise onun zenginlik ve anlamını arttırmak için birbiriyle yarışıyorlardı. Örneğin, Romanesk heykel sanatı mimariden ayrı düşünülemez. 11. yüzyılda tamamlanan Poiters’deki Notre-Dame Kilisesi’nin cephesinde ayakta duran, oturan, bir konuyla ilgili olarak gruplaşan çok sayıda kabartma figür görülmektedir. Bu kabartmalar, yapının cephesini görkemli bir biçimde süslemekle kalmayıp, ona hareket, soluk alan bir canlılık da katmaktadırlar. Romanesk heykel, yalnız cephelerde değil, iç mekanda da mimari organlara bağlı olarak geniş yer tutar. ıçiçe geçmiş çok sayıda figürden oluşan sütun ve ayaklar, bunun en ilginç örnekleridir. Kimi sütun başlıkları da neredeyse birer heykele dönüşmüştür. Bu özelliği en iyi gösteren örneklerden biri de Chauvigny’deki Saint Pierre Kilisesi’nde bulunan sütun başlığıdır. Sanatçı, sütun başlığı gibi dar bir alana yargı gününde günahların tartılması konusunu ustalıkla sığdırmayı başarmıştır. Dönemin heykel ustaları yalnız yapı cephelerinde değil, alınlıklarda, silmelerde, tunç ve ahşap kapı kanatlarında da Tevrat ve ıncil’de anlatılan olayları ve kişileri betimlemekten geri durmamışlardır.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heykel alanındaki bu açılıma karışlık, dönemin resim sanatında özellikle kitap resminde daha sıkı kalıplara, daha belirgin şemalara bağlı bir anlatıma tanık olunur. 1188 tarihli bir Kitap Resmi’nde (Welfenchronik, Weingarten Manastırı) İmparator Frederich Barbarossa ve oğulları Kral Henry ile Kont Frederich betimlenmiştir. ılk göze çarpan özellik, konuyla ilgili sahne düzenlemesinin statik bir soyut kalıp içine alınması, nakış ögelerinin de bu soyutluğu arttırmış olmasıdır. Romanesk duvar resimlerinde de aynı katı ve soyut anlatım kalıbı kullanılmıştır. Bugün Barselona’da Catalina Güzel Sanatlar Müzesi’nde bulunan 1123 tarihli bir Duvar Resmi’nde, Hiristiyan dünyasının tek hakimi anlamında betimlenmiş ısa fügürü, bu özelliği en iyi yansıtan örneklerden biridir.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Romanesk dönemi Ortaçağ’ın son büyük aşaması olan “Gotik dönem” izlemiştir. 12. yüzyıl ortalarında başlayan Gotik sanat, Rönesans dönemine kadar sürmüştür. Romanesk deyince akla manastır yapıları geliyordu, Gotik denildiğinde ilk akla gelen ise, sivri çatı ve kuleleriyle göğe doğru yükselen, dev boyutlu katedral yapılarıdır. Gotik mimarlığın 1122’de Abbot Suger tarafından tasarımlanan, Paris yakınındaki St. Denis Manastır Kilisesi ile başladığı kabul edilir. Ama en yetkin klasik örnekler Fransa’nın Ile de France bölgesinde, yapımlarına 13. yüzyılda başlanan Laon, Chartes, Reims, Amiens ile Paris Notre-Dame Katedralleri’dir.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Katedraller, Ortaçağ kentlerine biçim vermiş, kent ekonomilerinin gelişmesine önemli katkıda bulunmuşlardır. Bu dev yapıların tamamlanması, çok kere yüzyıldan fazla sürüyor, kent, onun çevresinden başlayarak halkalar halinde genişliyordu. Ayrıca yapı, il ve çevresinden çok sayıda işçiyi kendine çekiyor, ekonomik etkinlik de o ölçüde canlanıp büyüyordu. Bir Romanesk kiliseden çıkıp, bir Gotik katedrale girildiğinde aradaki büyük fark hemen anlaşılır. Gotik katedrallerde daha geniş nefler, daha ışıklı bir ortam ve kendini yukarlara çeken daha hafif bir mekan ile karışlaşılır. Gotik mimarinin bu başarısı iki yeni buluşa dayanır. Birincisi sivri kemerlere dayanan kaburgalı tonoz sistemidir. ıkincisi ise yapıyı dıştan destekleyen payanda kemerlerinin kullanılmış olmasıdır. Romanesk mimaride kullanılan yuvarlak kemerlerin yerini Gotik mimaride sivri kemerler almıştır. Böylece kemere binen yükün yanlara doğru zorlaması azaltılıp, aşağı doğru akması sağlanmıştır. Ayrıca kaburgalı yapısıyla tonozun ağırlığı azaltılmış, kemere daha az yük bindirilmiş olur. Ama kemerler sivri olsa da bir ölçüde dışa zorlama söz konusuydu. Kemerleri taşıyan demet biçimi sütun ya da ince ayaklar bu zorlamaya dayanmayabilirdi. Mimarlar bu sakıncayı gidermek için kritik noktalarda payanda kemerleri kullanmışlardır. Payanda kemerleri yapıların yan ve arka cephelerinin bir yapı iskelesi görünümü almasına yol açıyordu. Ancak dış duvarların kitlesel görünümünüde önlemiş oluyordu. yan ve arka cephelerin bu durumuna karışlık, katedrallerin ön cepheleri gerçekten çok görkemli ve anıtsal bir görünüm taşırlar. Ön cephelerde genellikle kapıların üstünde içeri doğru kademeli olarak daralan büyük alınlıklar, kademeleri oluşturan silmelerde ise çok sayıda aziz figürü yer alır. Orta bölümde vitraylı yuvarlak bir pencere ile iki yanda dar ve yüksek pencereler bulunur. Üst bölümde yine bir sıra aziz figürü taşa işlenmiştir. Her iki yanda ise görkemli çan kuleleri yükselir. Klasik bir Fransız katedrali olan Reims’in cephesi bu tanıma en iyi uyan örnektir.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Katedraller, Avrupa’nın değişik yörelerinde gerek plan gerek dış görünüm bakımından farklı biçimler kazanmıştır. Gotik mimari ıngiltere’de değişik özellikler taşır. ıngiliz Gotik mimarı Lincoln Katedrali’nde olduğu gibi, iç mekan örtüsünde de değişik ve ilginç uygulamalara gitmiştir. Londra Westminster Katedrali şapelinde tonoz kaburgalarının yelpaze biçimini aldığı görülür. Böylece taşıyıcı organlar, aynı zamanda dekoratif bir işlev de kazanmışlardır. ıtalyan Gotiğinin başarılı yapılarından biri olan Milano Katedrali’nin arka cephesinde ise mimar, ustalıklı bir düzenleme ve ince bir taş işçiliği ile payanda kemerlerinin yapı iskelesini andıran görünümünü gizlemeyi başarmıştır.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gotik katedrallerde bütün ağırlık sivri kemerlerle sütun ve ayaklara aktarıldığı için taşıyıcı öge olarak duvara gerek kalmıyordu. Böylece ara bölümlere boydan boya pencereler açılabiliyor, bunlar da renkli camlarla kaplanabiliyordu. Çeşitli motiflerle ve figürlerle süslenen bu renkli camlara “vitray” adı verilir. Paris Notre-Dame Katedrali cephesindeki “gül pencere”, dönemin vitray sanatının en görkemli örneklerinden biridir. Gotik katedrallerde çok sayıda renkli pencere, iç mekanın aydınlanmasını sağlamakla kalmıyor, renkli ışıklar yapının içinde büyülü bir dinsel atmosfer oluşturuyordu. Gotik sanatta vitray, iç mekana büyülü bir hava vermekle kalmaz, resim sanatını da kapsar. Chartres Katedrali’ndeki vitrayda “Meryem’in Ölümü” sahnesinin büyük bir ustalıkla betimlendiği görülür.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Heykel sanatı, Gotik dönemde de mimariyle bağıntısını sürdürmüştür. Bu bağıntı özellikle cephe dekorasyonunda dikkati çeker. Katedralin bir parçası durumundaki bu heykellerin, yapının yüksekliğine uygun olarak normalden daha uzun yapıldıkları görülür. Bunlar donmuş gibi dimdik duran figürlerdir. Heykel sanatındaki bu donmuşluk, 13. yüzyıl ortalarında yumuşamaya, aziz figürleri bol giysileri içinde kımıldamaya, donuk yüzlü melekler gülümsemeye başlarlar. Kucağında çocuk ısa’yı taşıyan bakire Meryem heykellerindeki dini ağırlığın giderek dünyasal bir ana oğul sevgisine dönüşüp, hafiflediği sezinlenir. Gotiğin son döneminin resim sanatında da katı kalıpların gevşediğini, şematik anlatımların yerini doğalcı betimlere bırakmaya başladığını görürüz. Ama hem heykelde hem de resim sanatında doğal görünümü ön plana alan örnekler ancak Rönesans döneminde ortaya çıkar.




(Alıntıdır)